Mana

من همچنان با عید دیدنی مشکل دارم، البته فکر می کنم این مشکل اغلب جوونا باشه! دیدن دوستان و آشنایان خیلی خوبه، اما این رسمی که ما برای خودمون درست کردیم یکم مشکل داره! آخه چه دلیلی داره که آدم عید دیدنی افرادی که سال تا سال سر نمیزنه یا حتی سراغی از هم نمی گیرن بره؟ درسته که این باعث می شه همدیگه رو فراموش نکنن، اما اگر برای هم جذابیتی داشتن خب در طول سال به هم سر می زدن! حالا از این موضوع هم بگذریم، این چیه که عادت کردیم باید به همه حتما سر بزنیم و هر جا هم یه ده دقیقه بشینیم سوک سوک کنیم و بریم نوبت بعدی! هیچ کس هم نوع دیگه اش رو قبول نداره و باید حتما دیدنشون رفت، وگر نه یا دوستشون نداریم یا هزار تا بهانه دیگه! این مساله مخصوصا بین افراد سالخورده بیشتر به چشم می خوره!

به نظر من اگر همه فامیل قرار بذارن یک روزی با هم منزل بزرگ فامیل یا هر فرد دیگه ای که اعلام آمادگی می کنه جمع بشن، هم بیشتر بهشون خوش می گذره و هم همه همدیگه رو می بینن. علاوه بر این می تونن بقیه تعطیلات رو استراحت کنن، با دوستانشون تفریح کنن یا مسافرت برن! این جوری حداقل تعطیلات نوروزی تبدیل به عزا گرفتن برای سر زدن به همه نمی شه! این طوری باعث می شه این رسم به بهترین شکل انجام بشه و در نسل های بعدی به کل حذف نشه!

ولی حالا کیه که قبول کنه!

همچنان به دنبال کسی که عید دیدنی رو رسم کرد....

Love is the best muisc in the score of life. without it, one would forever be out of tune in the immense choir of humanity!